- wyciszać
- wyciszać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, wyciszaćam, wyciszaća, wyciszaćają, wyciszaćany {{/stl_8}}– wyciszyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa, wyciszaćszę, wyciszaćszy, wyciszaćszony {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, że coś staje się cichsze; ściszać, przyciszać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyciszyć silnik, maszynę, windę, hydrofor. Wykładzina wyciszająca kroki. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'czynić coś takim, by pochłaniało hałasy, odgłosy; wytłumiać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyciszyć ściany w studiu. Wyciszyć salę operacyjną. Wyciszać strop w hali dworcowej. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do uczuć, stanów psychicznych: tłumić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyciszyć namiętności, niepokój wewnętrzny. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pozbawiać rozgłosu, przestawać informować o czymś, zwłaszcza o nagannej sprawie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyciszyć aferę. Wyciszyć sprawę związaną z nadużyciami w banku. Wyciszyć dyskusję o dopingu w sporcie. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.